Kibirli mi kibirli bir adam sahileindi. Bu adam bir dilbilimciydi ve gemiyle yolculuk yapmak istiyordu.
Sahildemüşteri beklemekte olan yaşlı bir gemiciyle anlaştı.
İkiadam hemen denize açıldı.
Kıyıdanepeyce uzaklaşmışlardı ki kendini beğenmiş bilgin, gemiciye döndü ve sordu:
Senhiç dilbilim okundun mu?
Gemici beklemediğiböyle bir soru karşısında şaşırmıştı.
Dahadoğrusu soruya anlam verememişti.
Ben… Cahil biriyim efendim. Dilden dedilbilgisinden de anlamam!
Burnubüyük bilgin, gemiciye küçümseyerek baktı:
Yazıkolmuş. Ömrünün yarısı boşa geçmiş!
Anlamsızbir sorudan sonra kendisine söylenen bu küçümseyici söz, gemicinin gönlünükırdı. Üstelik karşısındaki adama öfkelenmişti de. Lakin o anda bir karşılıkvermedi, sustu.
Nede olsa karşısındaki müşterisiydi.
Birazdaha vakit geçti.
Bilgininve yaşlı gemicinin denize açıldıkları sahil çoktan gözden yitmişti.
Artıkufukta hiçbir kara parçasının görünmediği denizin ortasında yol alıyorlardı.
Fakatbir süre sonra gemici sık sık gökyüzüne bakmaya başladı.
Yaşlıdenizci toplanmaya başlayan kara bulutlardan kaygılanıyordu. Farkında olmadanküreklere daha hızlı asıldı.
Bilginkaygıyla sordu:
Hayırdır!Neler oluyor?
Gemici,
Şimdilikbir şey yok ama sanırım yakında olacak, diye cevap verdi.
Bilgintelaşlandı:
Nasılyani?
Gemici:
Sizdua etmeye başlayın efendim, diyerek tehlikeyi haber verdi.
Çokgeçmeden gök gürledi ve amansız bir fırtına koptu.
Derkenşiddetli rüzgar, içinde bulundukları gemiyi bir girdaba sürükledi.
Tehlikeartıp kurtulma ümidi büsbütün ortadan kalkınca gemici, bilgine seslendi:
Yüzmebiliyor musunuz?
Dilbilimci bağırdı:
Hayır, bilmiyorum!
Bu sefer küçümseyerekbakma sırası gemicideydi:
Yazık,ömrünüzün tümü yok oldu. Çünkü birazdan bu gemi batacak.
( İstersen zamanın enalimi ol. Bil ki alemin zamanı yoktur. ) Mesneviden Öyküler
